Afgelopen weekend werd het EK Allround in Minsk gehouden. Als fervent allround schaatsliefhebber ging ik er weer eens flink voor zitten om alle ritten te bekijken. Maar dat viel flink tegen, omdat het toernooi na de 500 meter al voorbij was. Denis Joeskov schakelde zichzelf al bij de start uit. Na het veroorzaken van een valse start, zette hij de punt van zijn schaats in het ijs in plaats van erop en verloor daardoor een paar tienden van seconden. Sven Kramer kwam daar slechts 33 honderdsten van een seconde achteraan en dat was al te weinig. Kramer is namelijk zo goed op de tien kilometer, dat als hij vol door schaatst de dichtstbijzijnde concurrent op een halve baan schaatst. En dan moet je als tegenstander een ruime seconde sneller zijn op de 500 meter, het verschil op de vijf kilometer erg beperkt houden (want die wint Kramer ook altijd op allroundtoernooien) en op de 1500 meter liefst nog een halve seconde winnen. Dat zat er dus geen moment in. Het deelnemersveld hielp ook niet mee aan het spektakel. Dat was of erg matig of niet aanwezig. Zo zit er een groot gat in de Duitse talentontwikkeling, omdat de jongste Duitsers allebei in het verre achterveld terechtkwamen en de beste Duitsers er dus niet waren, Sverre Lunde Pedersen startte niet voor Noorwegen en de Zweden schitterden door afwezigheid, terwijl Nils van der Poel toch een schitterend talent is, dat in de toekomst toch ook met de Nederlanders mee zou moeten kunnen komen. Er gaan dan ook stemmen op om de tien kilometer te vervangen door een kortere afstand om meer schaatsers winstkansen te geven. En daar zit het dubbele een beetje in, want een rondgang onder hen wees natuurlijk uit dat de schaatscoaches de 10 km niet kwijt willen.
Ard Schenk
En de echte allrounder wil dat ook niet, want het idee is om die door de kilometer te vervangen. Een sprintafstand! Om de allrounders tegemoet te komen, wil men bij de heren dan de drie kilometer op het programma zetten. Dat betekent dat ze een damestoernooi gaan afwerken. Zitten ze daar wel op te wachten? Ik kijk dan toch veel liever ook naar de tien kilometer, die volgens de Amerikanen lijkt op kijken naar groeiend gras. Volgend jaar is het EK in de open lucht in Polen. Is het nog een minuut langer genieten van elke rit! Maar gelukkig zijn er alternatieven. Zo is het voetbalmodel voorgesteld. Hou het EK Allround om de 2 jaar en wissel die af met de nu nog niet-bestaande EK afstanden en EK sprint. Wordt er misschien niet meer zo makkelijk afgemeld! Vroeger kon men zelfs het EK (en ook het WK) allround na 3 afstanden al hebben gewonnen. Dat ging heel lang goed, totdat de Noor Rolf Falk-Larssen in 1983 in het WK allround de eerste drie afstanden had gewonnen, al wereldkampioen was geworden en de afsluitende tien kilometer aan zijn laars lapte door zijn rit zo toeristisch te rijden zodat zijn tegenstander hem wel erg gemakkelijk een ronde inhaalde. Het systeem zou echter terug kunnen, als er een voorbehoud bestaat dat de beste na drie afstanden zijn rit op de tien kilometer ook op maximale kracht uitrijdt. Wordt het toch nog spannend als Pedersen meedoet en Joeskov een goede 500 meter rijdt. Krijgt hij er ook zin in, want nu zei hij voor de tien kilometer af! Maar ook zonder Sven Kramer winnen de Nederlanders bijna altijd! De laatste buitenlander die won, was de Rus Ivan Skobrev. In 2011 werd hij zowel Europees- als Wereldkampioen, omdat hij precies wist te pieken op het moment dat Kramer er niet was en zo sterk was dat de overige Nederlanders niet van hem konden winnen. In 2014, een ander Kramerloos jaar, waren het Jan Blokhuijsen en Koen Verweij die de titels weer op wisten te eisen. Maar alles is relatief, want stelt u zich nu eens voor dat de onlangs gestopte Bob de Jong ook goed was geweest op de 500 en 1500 meter en hij niet vanuit een heel ver achterveld via de vijf kilometer naar voren moest komen en zijn opmars moest vervolmaken met de tien kilometer... Dan was de Jong zijn hele loopbaan altijd kampioen geworden en dan zou het nog minder spannend zijn geweest! Het kan dus altijd nog erger en ik kijk al vol goede moed uit naar het volgende EK, wat ongetwijfeld spannender gaat worden dan dit jaar!
Onlangs kwam er het alarmerende bericht dat na de Spelen in Rio er bijna geen geld meer door de regering wordt vrijgemaakt voor topsport. Het kan zo maar zijn dat Nederland een record hoeveelheid aan olympische medailles gaat binnenhalen in Rio de Janeiro. Het surplus aan topsporttalent zal zich gaan uitbetalen in klinkende munt. Alhoewel de munt ditmaal beperkt blijft tot een gouden, zilveren of gouden medaille. De echte klinkende munt blijft na Rio achterwege. Er is geen geld meer om topsporters vanuit de overheid te steunen. Zelfs de altijd werkende gedachte dat topsporters de jeugd in beweging brengt en zodoende obesitas 'te lijf gaat', gaat niet meer op. De uitholling van wat ooit de Hollandse (topsport)school was, is begonnen. Niet dat topsporters in ons kikkerlandje veel zijn verwend, want heel rijk van een gouden olympische medaille word je niet. De heldenstatus is goed in landen als Amerika, Duitsland en de Zuid-Europese landen, maar in Nederland moet je bij de bakker en slager gewoon betalen voor het uitgestalde. Sporters als Dafne Schippers, Max Verstappen en Tom Dumoulin zijn de pareltjes in de Nederlandse sport, maar o wee als de sporters trekjes krijgen van diezelfde heldendom. 'Hij of zij is zo lekker gewoon gebleven', is de veel gebezigde uitspraak wanneer sporters neer worden gezet als uit de klei getrokken Hollanders. Mocht je je anders gedragen of om meer geld vragen om in je onderhoud te voorzien dan ben je ineens een zeikerd die het te hoog in zijn of haar bol heeft. De grote bedragen zijn in ons land alleen weggelegd voor de voetballers en enkele wereldtoppers die in een sport uitkomen die regelmatig op televisie verschijnen.
