“Nou nog even dan”

Ik had mezelf deze week beloofd om niet meer terug te kijken op het voorgaande jaar. Het jaar 2015 was tenslotte alweer bijna een maand oud. Maar wat schetst mijn verbazing? Ik kom thuis en het nieuwe boek ‘Het aanzien van ...’, in dit geval van het jaar 2015, ligt op mijn bureau. Mij lieve vrouw heeft deze gekocht om de verzameling compleet te houden. En wat ga je dan doen? Nou nog even dan, bladeren en nog eens bladeren. En sportgek dat ik ben, ga ik op zoek naar de sporthoogtepunten van het jaar. Even het voetbal eruit filteren. Goed of slecht nieuws? Chronologisch passeren het afbranden van het supportershome van Ajax, de ravage die Feyenoord fans aanrichten in Rome, de blamage van het Nederlands voetbalelftal in de strijd om een Europees ticket (en het ontslag van Guus Hiddink), het terugtreden van Blatter en Platini en de stakende politiegenten die aanwezig zijn bij eredivisievoetbalduels de revue. Is er ook mooi nieuws te noteren in het voetbalwereldje? Ze zijn minder talrijk: de landstitel van PSV en het feit dat de Eindhovenaren ook na de winterstop aanwezig zijn in de Champions League. Wat vertelt het boek over de andere sporten? Internationale titels van shorttracker Sjinkie Knegt, veldrijder Matthieu van der Poel, allround schaatser Sven Kramer, de dressuur- en springruiters, atlete Dafne Schippers en baanwielrenner Jeffrey Hoogland. Dan het ‘net-niet-goudje’, maar zonder meer een prestatie op zich. Er was het debuut van Formule I coureur Max Verstappen (en het behalen van zijn rijbewijs), de successen van de Nederlandse beachvolleyballers op de Haagse Hofvijver, de vele zilveren medailles van talloze zwemsters, het WK-zilver van turnster Sanne Weevers en de 17-jarige dammer Jan Groenendijk en de tweede stek van de handbaldames op het WK. Stuk voor stuk mooie prestaties van de Nederlandse sporters. Volgend jaar zijn ze talrijker. Wedden? Ik verheug me op zoveel olympisch goud dat ik er zelf van duizel. Zo verschrikkelijk veel talent in dit kikkerlandje dat de wereld gaat verbazen in Rio de Janeiro. 5 Augustus staat omcirkeld in mijn agenda, de start van de Spelen. Ik zit voor de buis of zoek het Scheveningse strand op tijdens de Olympic Experience. Er niet live bij zijn, maar toch wel een beetje… Oké, een voorspelling: er zijn 306 gouden medailles te winnen in Rio. Wij winnen er 15 (3x zwemmen, 2x zeilen, 2x wielrennen, 2x paardrijden, 1x hockey, 1x tennis, 1x taekwondo, 1x roeien, 1x judo en 1x atletiek). Wie durft een andere voorspelling te doen?

Ranomi Kromowidjojo

Foto: Ronald Mooiman

Komt er ooit een eind aan de Wang-ADO soap?

Het verhaal begint in 2007: Mark van der Kallen schiet in het geheim acht ton voor aan ADO en sinds dat jaar stopte hij nog een kleine tien miljoen euro in de club. Alles gaat goed, totdat de directie zeer belangrijke beslissingen op eigen houtje begint te nemen, terwijl Van der Kallen tot dan toe overal over heeft (mee)beslist. Toen het vertrouwen in ADO bij Van der Kallen langzaam maar zeker werd gebroken, ging hij aan verkoop van zijn aandelen denken. Hij probeerde het regionaal te houden, maar er was zelfs geen consortium van Haagse bedrijven te vinden die geld in ADO wilde steken. Totdat Wang Hui van United Vansen op de proppen kwamen met een bedrag van ruim acht miljoen euro. Van der Kallen was uit zijn verliezen en kan de club als eerste terugkopen als de Chinezen de club van de hand doen. Maar na de koop van Wang gaat er eigenlijk van alles mis en dat heeft te maken met de mate waarin beide partijen zich in elkaar hebben verdiept. Die fase is echt he-le-maal overgeslagen. Wang wil voor een dubbeltje op de eerste rang zitten door een kleine Europese club te kopen en ADO was goedkoper in aanschaf dan een kleinere Serie A-club waarmee eerst was onderhandeld. Tevens heeft hij zich niet goed laten informeren over het feit dat ADO al een paar keer bijna omgevallen was en winstgevendheid dus zeer moeilijk zou worden. Ook kent ADO zijn eigen kenmerken en taalgebruik en laat dat nou net compleet tegengesteld zijn aan de Chinese gebruiken! ADO heeft zich aan een onbekend bedrijf gelieerd, dat zich via ADO wilde presenteren als verbeteraar van het Chinese voetbal. Wat voor ADO een voetnoot in de contracten was, was voor Wang een absolute noodzaak om de investering winstgevend te maken en goodwill te kweken bij de Communistische Partij, want die willen dat het Chinese voetbal internationaal gezien een woordje mee gaat spreken. Bij meer goodwill gaat zaken doen in China een stuk makkelijker voor United Vansen. Bovendien heeft ADO zich niet gehouden aan les een in het Chinese zakendoen: Gij zult geen gezichtsverlies lijden!

ADO kunstwerk

ADO leidt de club op zijn geheel eigen manier en net als bij Van der Kallen werd Wang als grootste geldschieter beschimpt door de kern langs de club en genegeerd door de directie bij belangrijke beslissingen. Nu zelfs ook al als Wang zelf beslissingen probeert te nemen. Tevens werden de beschuldigingen van ADO aan Wang breed uitgemeten in de krant, waardoor alles en iedereen er over mee kon praten. Een Chinees doet in zulk soort gevallen helemaal niets meer. Beloofde betalingen en bezoeken aan ADO kwamen dan ook niet, omdat Wang zijn gezicht verloor en het vertrouwen in de directie kwijt is. Ook schijnt ADO al meer dan het beloofde geld te hebben uitgegeven en wil Wang natuurlijk weten waaraan dat gebeurd is. Tenslotte werden visa niet versterkt aan zowel zeven jeugdtrainers die via ADO naar een project in Binnen-Mongolië zouden gaan als aan de Chinese ex-bondscoach Gao Hongbo, die naar Den Haag kwam, niet serieus werd genomen en geen werkvergunning kreeg, terwijl hij de enige is, die China ooit op een WK wist te krijgen. Lijkt toch op een topprestatie voor een land wat voetballend weinig voorstelt! Aan beide zijden wordt dus al lang aan kwade, kwetsende opzet tegen elkaar gedacht. Wang lijkt inmiddels enorm onder druk gezet te zijn door zijn aandeelhouders, want ADO moet voor het eind van het seizoen winstgevend zijn. Hij dreigt daarom onder meer een Chinese invasie naar Den Haag te sturen om de directie te vervangen door Chinezen en liet letterlijk optekenen, dat hij desnoods ook zelf vervangen werd door een hardere baas, die het helemaal op zijn Chinees gaat doen. Hij zwakte zijn uitspraken daarna weer even snel af. In dit vele voetbalvelden lange gebied van onbegrip, gaan beide partijen half februari nu echt om de tafel zitten in een poging het benodigde geld voor ADO te krijgen en/of de culturele plooien in de relatie tot nu toe alsnog glad te kunnen strijken. De kans dat dat snel gaat gebeuren lijkt me even groot als de terugkoop van ADO door Haagse investeerders die in de onderhandelingen worden geleid door Van der Kallen. Haagse investeerders willen ADO wel zonder Van der Kallen terugkopen, maar de Chinezen willen ADO (voorlopig?) onder geen enkele voorwaarde kwijt en als ze dat wel willen, dan heeft Van der Kallen de eerste optie. Lijkt ook op een geval van verkeerde timing door die Haagse investeerders, want overname van Van der Kallen was in elk geval veel rustiger en goedkoper geweest. Deze sappige soapserie gaat dus nog heel wat langer door en hopelijk zullen alle tegen elkaar jankende en tot elkaar veroordeelde partijen ooit nog eens tot elkaar komen, zodat de rust weer terugkeert en deze voetbalversie van Utopia uit alle media gaat verdwijnen.

PSV nadert Ajax tot één punt

PSV en Ajax zijn nu eigenlijk de enige twee kandidaten voor de titel dit seizoen. De Eindhovenaren profiteerden bij Excelsior maximaal van het puntenverlies van Ajax tegen Heracles Almelo. PSV boekte bij Excelsior een eenvoudige 3-1 zege en bracht daarmee het verschil met Ajax terug tot één punt.

Fantasieloos Ajax speelt thuis doelpuntloos gelijk tegen Heracles

Koploper Ajax heeft zichzelf dinsdagavond een slechte dienst bewezen door thuis in een teleurstellend duel met 0-0 gelijk te spelen tegen Heracles Almelo.

Zowel voor als na rust viel er weinig te genieten. Ajax had een overwicht, maar echt grote kansen bleven uit en het tempo was veel te laag.

Door het puntenverlies heeft Ajax nu 48 punten uit twintig wedstrijden en blijf het nog steeds de eerste plaats op de rangelijst behouden, maar de nummer twee PSV kan vandaag bij een zege in het uitduel tegen Excelsior het verschil tot een punt terugbrengen.

Studio sport nieuwe stijl

Iedereen aangenaam verrast met de vrijdaguitzending van Studio Sport? Ineens zie ik een van mijn helden van Rembo en Rembo aan het werk. Ik volgde Maxim Hartman nu bij ‘Nog meer voor mannen’ op RTL7. Een man naar mijn hart, met humor die tegendraads is, vaak beledigend maar zelden aanstootgevend. Vraag me niet waarom, maar zo is het nu eenmaal. Maxim ging voor Studio Sport aan de slag vanwege zijn bijzondere manier van interviewen. Een duik in het diepe, zowel voor Maxim als voor het degelijke Studio Sport. Vito Wormgoor van ADO Den Haag was zijn eerste ‘slachtoffer’. “De voetballers van nu zijn vaak jonge broekies met een te grote muil en te veel geld. Daar wil ik wel eens mee praten’. Zo typeerde de interviewer zijn persoonlijke missie. Vito Wormgoor is niet echt een stereotiep die Hartman met voorgaande opmerking omschrijft. Net als de interviewer is de geïnterviewde net even anders als de doorsnee journalist en profvoetballer. Er worden vragen stelt die bij andere sportjournalisten nog geeneens in de gedachten opkomen. Daarom is het nu ook zo leuk om dit item altijd te mogen zien. Maar wat als Maxim echt een verwend voetbaljongetje tegenover zich heeft die geen gevoel voor humor heeft? Dan wil ik graag nog wel eens zien welke mediatraining bestand is tegen de spervuur van vreemde vragen.

Maxim Hartman

Of worden spelers nu ‘Hartman klaargestoomd’ wanneer er een interviewverzoek uit de hoge hoed van ‘Rembo’ komt? ‘Ben jij nou zo leuk of ben ik nou zo’n zuurpruim’? Het zou zo maar een uitspraak van Louis van Gaal kunnen zijn na een gesprek met Maxim. Kun je je niet voorstellen aangezien Van Gaal nooit op humor is betrapt. Hij maakt wel grapjes maar wanneer mensen daar zelf het hardst om moeten lachen, is dat gewoon zielig. Daar weet Maxim wel raad mee. ‘Louis, je gaat toch niet om je eigen grapjes lachen. Dat deed mijn vader altijd toen hij in een ver dementerende fase was. Zo ver ben jij toch niet, Louis? Of is dat ontslag bij Man United harder aangekomen dan jezelf gedacht had? Louis?’ Zoals gezegd, Maxim kent geen gene. Iemand die aan Ziyech van FC Twente zou vragen: ‘Hakim, je bent nog goed terechtgekomen nadat Sesamstraat van de buis is gehaald, maar moet iedereen die verontwaardigde blik zien wanneer je scoort, met een gezicht van: ondanks die sukkels die mij in de weg lopen en hetzelfde shirt aanhebben, ligt de bal weer in het netje? Of Wang vraagt: ben je een echte vent wanneer je via de media je eigen club zegt dat ze niet moeten zeuren? Hé Wang, een echte vent weet wat clubliefde is. Dat de club ooit in het Zuiderpark speelde, dat het Cruijff, Van Hanegem en Van der Kuylen dun door de broek liep wanneer ze naar Den Haag moesten komen? Nu ga jij ervoor zorgen dat spelers een excuus om niet te presteren door geen geld over te maken? Doe eens normaal joh, poepchinees.’

Matchfixing op hoog tennisniveau

Op de vooravond van het Australian Open werd bekend gemaakt, dat er matchfixing is binnen de Top-50 van de tenniswereld. Aanleiding hiervoor was een onderzoek van John Templon, die uit de openbare data van gokkantoren 29.000 wedstrijden op gokpatronen onderzocht. Deze wedstrijden speelden zich af tussen 2009 en 2015 en de bevindingen zijn inmiddels gepubliceerd door BuzzFeed en de BBC. Zonder namen, omdat op basis van deze gegevens alleen matchfixing niet volledig te bewijzen is. Het bericht deed heel wat stof opwaaien, omdat matchfixing alleen nog op lagere niveaus bekend was. De speculaties waren niet van de lucht en het is maar hoe men ermee omgaat. Zo liet Sjeng Schalken weten, dat Robin Haase en Raemon Sluiter wel eens in het verleden door fixers werden benaderd, maar dat zij niet op de verzoeken ingingen. Haase deed het af als totale onzin en Sluiter gaf toe twee keer te zijn benaderd. Novak Djokovic gaf toe, dat hij in 2007 niet rechtstreeks werd benaderd met een bedrag van 200.000 euro. Het verzoek kwam tot na de wedstrijd niet verder dan de kring mensen die om hem heen is verzameld. Overigens heeft de bekentenis van Djokovic geleid tot een ongefundeerde aantijging, dat hij een andere wedstrijd in 2008 wel opzettelijk zou hebben verloren. Ook werd een oud Nederlands voorbeeld van stal gehaald. In augustus 2014 werd in het pittoreske Duitse plaatsje Meerbusch een achterafpartijtje gehouden tussen Boy Westerhof en Antal van der Duim, respectievelijk de nummer 248 en 280 van de wereld op dat moment. Westerhof maakte zijn hogere plaatsing waar in de eerste anderhalve set. Bij een stand van 6-4 en 3-0 in het voordeel van Westerhof, begonnen zowel de wedstrijd als de verwachtingen bij de gokkers drastisch te veranderen in het voordeel van Van der Duim. Zo drastisch dat zelfs de wedkantoren de wedstrijd uit hun aanbod haalden.

Rafael Nadal

Het valt inderdaad op, dat op een nietszeggend potje ineens tonnen worden geplaatst op een winst van Van der Duim in drie sets. En warempel, Westerhof stortte volledig in elkaar en Van der Duim won met 4-6, 6-3 en 6-3. Waren het vrienden die het zelf op een akkoordje gooiden of stak er meer achter? Deze zaak wordt nog steeds onderzocht in het Tennis Integrity Unit (TIU). Waaruit ook blijkt, dat zelfs zaken die zo erg lijken te stinken zoals deze, zeer moeilijk te bewijzen zijn. Het TIU kan de doopceel van de betreffende spelers lichten, maar binnen 1,5 jaar is er nog geen uitspraak. Omdat dit niet bepaald het enige geval is met hele trage besluitvorming, vraagt men zich af hoe dit orgaan effectiever zou kunnen werken. Westerhof en Van der Duim tonen tevens aan, dat proftennisser een relatief begrip is. Er is slechts een klein percentage, dat er daadwerkelijk zonder bijbaan van kan leven. Westerhof moest het tot dan in 2014 doen met ruim 16.000 euro prijzengeld en Van der Duim had slechts ruim 10.000 euro bij elkaar getennist. Dit zonder aftrek van kosten. Als een tennisser zijn sportieve principes kan verloochenen en niet sterk in zijn schoenen staat, kan hij bevattelijk zijn voor omkoping. Een hoger bedrag dan het prijzengeld kan makkelijk worden geboden en er is maar een persoon voor nodig. Zou dat de niet genoemde Top-50 spelers ook overkomen zijn vanaf dit moment van hun loopbaan en zou het kunnen zijn dat zij vanaf dat moment in de greep van de gokkers bleven? Niemand die het met zekerheid weet. Hopelijk gaat de publicatie van het onderzoek tot meer effectiviteit van de bestrijding leiden en wordt vanuit de TIU na hun tegenonderzoek man en paard genoemd om de storm aan speculaties en aantijgingen in te dammen. En het belangrijkste natuurlijk: iedereen wil toch blijven genieten van tennis en de beoefening ervan, zonder dat de vraag in hen op moet komen of het allemaal wel klopt wat er gebeurt?

Met twee maten meten

Oerwoudgeluiden roepen is blijkbaar racisme, een vrouw geen hand willen geven, omdat ze een vrouw is wordt blijkbaar als normaal gezien.

Op 3 november 2015 schreef ik er al een column over, waar ik mijn onomwonden verontwaardiging uitsprak over het gedrag van Nacer Barazite, omdat hij de vrouwelijke interviewster, Hélène Hendriks, van FOX Sport weigerde een hand te geven na een interview, aangezien dit niet zou mogen volgens zijn geloofsovertuiging.

Ik was blijkbaar de enige die zich daar over opwond, want de rest van sportjournalistiek Nederland had er blijkbaar geen problemen mee.

Afgelopen weekeinde werden er tijdens de wedstrijd van ADO Den Haag tegen Ajax door sommige supporters van ADO Den Haag zogenaamde oerwoudgeluiden naar de donkergekleurde Ajax speler, Riechedly Bazoer, gemaakt.

Heel sportjournalistiek Nederland staat momenteel op zijn kop daarover, want dat dit soort gedrag zeer kwalijk is spreekt voor zich, maar waarom wordt hierover nu wel zo'n heisa gemaakt en toen Nacer Barazite die vrouwelijke interviewster geen hand wilde geven, wat ook een vorm van racisme is, bleef het akelig stil.

Ik noem dit met twee maten meten, niet meer en niet minder! Het lijkt erop dat als het met geloof te maken heeft, blijkbaar bijna alles te rechtvaardigen is. Bah!

Internationale sportorganisaties: Omkoping, zelfverrijking en doping

De FIFA, de UEFA en de IAAF (atletiekfederatie). Drie internationale organisaties die het niet zo nauw namen met de ethiek op de burelen en langs de sportvelden. Decennia lang werden deze organisaties geleid door personen die aan zelfverrijking deden. En zoals het bij alle organisaties gaat, een baas die niet helemaal zuiver op de graat is, is een vrijbrief voor soortgelijke praktijken. Het betekende dat een complete zuivering nodig is om ervoor te zorgen dat zoiets niet nog eens zal gebeuren. Maar is omkoping niet iets wat in wellicht een overgroot deel van de wereldbevolking gebezigd wordt? Nieuwe bestuurders die gevoelig zijn voor steekpenningen is van alledag, dus uitroeien gaat niet. Ik vraag me wel eens af hoe het probleem opgelost dient te worden. Wanneer er met grote bedragen gewerkt wordt, lijkt het verkeerd zetten van een komma en het verschil doorsluizen naar de eigen rekening, een voldongen feit. Het is een ‘ziekte’ die in alle werelddelen voorkomt, maar vooral lijkt te gedijen in Afrika en Azië. Niet toevallig de werelddelen die figuren als Blatter lang in het zadel hielden. Maar in Europa kan men er ook wat van. Niet alleen omkopen, maar ook het vals spelen door sporters te drogeren. Daar waar vroeger de Oostbloklanden synoniem stonden voor het gebruik van verboden middelen, daar lijkt het nu in de meeste werelddelen (nog net niet) de gewoonste zaak van de wereld te zijn. Hele dopingfabrieken worden uit de grond gestampt om de beste, snelste of sterkste te zijn of te maken. Of het slecht voor de gezondheid is, doet er niet toe. Er moeten medailles gewonnen worden voor de eer en glorie van het thuisland. Of men doet mee wat de hele meute doet, zoals dat gebeurde in het wielerpeloton. Maakt dat de wielersport crimineel, terwijl allen weten dat er ook in andere sporten ‘gepakt’ wordt? Ingeleverde plasjes en bloedmonsters werden niet gecontroleerd zogenaamd onder de noemer van ‘te weinig financiële middelen’.

"Zakcentje"

En wanneer dan blijkt dat de controle-instanties net zo corrupt zijn, dan moeten we ons afvragen wat wijsheid is. Geven we het gebruik van stimulerende middelen vrij? Natuurlijk niet, levensgevaarlijk wanneer sporters gaan hobbyen. Moet je de controles verscherpen waardoor de pakkans vergroot wordt? Geldverspilling of niet? Corruptie en misleidende praktijken komen in de beste families (lees: landen) voor. Waarom zou de sport dan een uitzondering zijn op de maatschappij? We zullen moeten leren leven met het feit dat er altijd valsspelers zullen zijn. Ook in de sport. Ik kom er niet uit was wijsheid is. Rond de Olympische Spelen worden de vliegende dopingcontroles verscherpt en talrijker in omvang. Maar wie zegt mij dat controleurs ook niet zwichten voor hoge bedragen? Een keer de ogen toeknijpen wanneer een atleet op een verkeerd moment gecontroleerd wordt. Een stapeltje bankbiljetten wil nog wel eens helpen. Ben ik nu te cynisch, te zwartgallig of heb ik ook teveel medicatie tot mij genomen? Feit is wel dat ik ga genieten van een mooie sportzomer met of zonder doping. Tijdens de grote kampioenschappen denk ik er geen moment aan, maar een maand erna sta ik en de hele wereld weer brand te schreeuwen over positieve plasjes en bloedmonsters. Het zij zo. Wie het weet mag het zeggen. Maar ik denk dat doping en omkoping niet uit te roeien valt. Om de doodeenvoudige reden omdat er teveel mensen aan verdienen en zelfverrijking de normaalste zaak van de wereld is. De storm rond Lance Armstrong is een keer gaan luwen, die rond Blatter en Platini zal nog even aanhouden. Maar ergens staan er weer anderen op die over een tiental jaren in de media aan de schandpaal worden genageld. Zoals gezegd, het zij zo…

Hoe wordt het heren allround schaatsen spannender?

Afgelopen weekend werd het EK Allround in Minsk gehouden. Als fervent allround schaatsliefhebber ging ik er weer eens flink voor zitten om alle ritten te bekijken. Maar dat viel flink tegen, omdat het toernooi na de 500 meter al voorbij was. Denis Joeskov schakelde zichzelf al bij de start uit. Na het veroorzaken van een valse start, zette hij de punt van zijn schaats in het ijs in plaats van erop en verloor daardoor een paar tienden van seconden. Sven Kramer kwam daar slechts 33 honderdsten van een seconde achteraan en dat was al te weinig. Kramer is namelijk zo goed op de tien kilometer, dat als hij vol door schaatst de dichtstbijzijnde concurrent op een halve baan schaatst. En dan moet je als tegenstander een ruime seconde sneller zijn op de 500 meter, het verschil op de vijf kilometer erg beperkt houden (want die wint Kramer ook altijd op allroundtoernooien) en op de 1500 meter liefst nog een halve seconde winnen. Dat zat er dus geen moment in. Het deelnemersveld hielp ook niet mee aan het spektakel. Dat was of erg matig of niet aanwezig. Zo zit er een groot gat in de Duitse talentontwikkeling, omdat de jongste Duitsers allebei in het verre achterveld terechtkwamen en de beste Duitsers er dus niet waren, Sverre Lunde Pedersen startte niet voor Noorwegen en de Zweden schitterden door afwezigheid, terwijl Nils van der Poel toch een schitterend talent is, dat in de toekomst toch ook met de Nederlanders mee zou moeten kunnen komen. Er gaan dan ook stemmen op om de tien kilometer te vervangen door een kortere afstand om meer schaatsers winstkansen te geven. En daar zit het dubbele een beetje in, want een rondgang onder hen wees natuurlijk uit dat de schaatscoaches de 10 km niet kwijt willen.

Ard Schenk

En de echte allrounder wil dat ook niet, want het idee is om die door de kilometer te vervangen. Een sprintafstand! Om de allrounders tegemoet te komen, wil men bij de heren dan de drie kilometer op het programma zetten. Dat betekent dat ze een damestoernooi gaan afwerken. Zitten ze daar wel op te wachten? Ik kijk dan toch veel liever ook naar de tien kilometer, die volgens de Amerikanen lijkt op kijken naar groeiend gras. Volgend jaar is het EK in de open lucht in Polen. Is het nog een minuut langer genieten van elke rit! Maar gelukkig zijn er alternatieven. Zo is het voetbalmodel voorgesteld. Hou het EK Allround om de 2 jaar en wissel die af met de nu nog niet-bestaande EK afstanden en EK sprint. Wordt er misschien niet meer zo makkelijk afgemeld! Vroeger kon men zelfs het EK (en ook het WK) allround na 3 afstanden al hebben gewonnen. Dat ging heel lang goed, totdat de Noor Rolf Falk-Larssen in 1983 in het WK allround de eerste drie afstanden had gewonnen, al wereldkampioen was geworden en de afsluitende tien kilometer aan zijn laars lapte door zijn rit zo toeristisch te rijden zodat zijn tegenstander hem wel erg gemakkelijk een ronde inhaalde. Het systeem zou echter terug kunnen, als er een voorbehoud bestaat dat de beste na drie afstanden zijn rit op de tien kilometer ook op maximale kracht uitrijdt. Wordt het toch nog spannend als Pedersen meedoet en Joeskov een goede 500 meter rijdt. Krijgt hij er ook zin in, want nu zei hij voor de tien kilometer af! Maar ook zonder Sven Kramer winnen de Nederlanders bijna altijd! De laatste buitenlander die won, was de Rus Ivan Skobrev. In 2011 werd hij zowel Europees- als Wereldkampioen, omdat hij precies wist te pieken op het moment dat Kramer er niet was en zo sterk was dat de overige Nederlanders niet van hem konden winnen. In 2014, een ander Kramerloos jaar, waren het Jan Blokhuijsen en Koen Verweij die de titels weer op wisten te eisen. Maar alles is relatief, want stelt u zich nu eens voor dat de onlangs gestopte Bob de Jong ook goed was geweest op de 500 en 1500 meter en hij niet vanuit een heel ver achterveld via de vijf kilometer naar voren moest komen en zijn opmars moest vervolmaken met de tien kilometer... Dan was de Jong zijn hele loopbaan altijd kampioen geworden en dan zou het nog minder spannend zijn geweest! Het kan dus altijd nog erger en ik kijk al vol goede moed uit naar het volgende EK, wat ongetwijfeld spannender gaat worden dan dit jaar!

Gouden medailles, maar daarna?

Onlangs kwam er het alarmerende bericht dat na de Spelen in Rio er bijna geen geld meer door de regering wordt vrijgemaakt voor topsport. Het kan zo maar zijn dat Nederland een record hoeveelheid aan olympische medailles gaat binnenhalen in Rio de Janeiro. Het surplus aan topsporttalent zal zich gaan uitbetalen in klinkende munt. Alhoewel de munt ditmaal beperkt blijft tot een gouden, zilveren of gouden medaille. De echte klinkende munt blijft na Rio achterwege. Er is geen geld meer om topsporters vanuit de overheid te steunen. Zelfs de altijd werkende gedachte dat topsporters de jeugd in beweging brengt en zodoende obesitas 'te lijf gaat', gaat niet meer op. De uitholling van wat ooit de Hollandse (topsport)school was, is begonnen. Niet dat topsporters in ons kikkerlandje veel zijn verwend, want heel rijk van een gouden olympische medaille word je niet. De heldenstatus is goed in landen als Amerika, Duitsland en de Zuid-Europese landen, maar in Nederland moet je bij de bakker en slager gewoon betalen voor het uitgestalde. Sporters als Dafne Schippers, Max Verstappen en Tom Dumoulin zijn de pareltjes in de Nederlandse sport, maar o wee als de sporters trekjes krijgen van diezelfde heldendom. 'Hij of zij is zo lekker gewoon gebleven', is de veel gebezigde uitspraak wanneer sporters neer worden gezet als uit de klei getrokken Hollanders. Mocht je je anders gedragen of om meer geld vragen om in je onderhoud te voorzien dan ben je ineens een zeikerd die het te hoog in zijn of haar bol heeft. De grote bedragen zijn in ons land alleen weggelegd voor de voetballers en enkele wereldtoppers die in een sport uitkomen die regelmatig op televisie verschijnen.

Medaillewinnaars Olympische Spelen 2012

Maar een Schippers verdient evenveel als een modale middenvelder bij een subtopclub als FC Groningen. Verstappen en Dumoulin kunnen sportmiljonairs worden, omdat de Formule 1 en het wielrennen regelmatig op de buis verschijnen. Maar het grote gros van de Nederlandse topsporters moet het doen met een toelage en wat sponsorgeld, hetgeen vaak opgaat aan zaken als trainingskampen en hotelovernachtingen. Onlangs kwam mij het schrijnende verhaal van topsquasher Laurens Jan Anjema ter ore. Jarenlang maakte deze fulltime wereldtopper deel uit van de mondiale top tien en de beste squasher aller tijden is. Anjema raakte geblesseerd. Na een operatie vond hij maar moeilijk de weg terug naar de top. Tot overmaat van ramp kreeg hij ook geen toelage meer om de eerste levensbehoeften te verzorgen. En wat gebeurt er dan in ons land? Om topsport te blijven bedrijven moeten de sporters crowdfundingacties opstarten. Alsof ze daar veel tijd voor hebben in hun drukke topsportleven. Het lukte Anjema binnen twee weken om het benodigde geld binnen te halen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me doodschaam op welke manier Anjema zijn topsport moet uitvoeren. Bedelen bij vrienden en familie om je sport te beoefenen. Het zou toch eens anders moeten in dit land. Zorg ervoor dat sporters geld kunnen verdienen in de sector waar met geld gestrooid wordt. Er worden miljoenen euro's uitgegeven aan voorlichting over bewegen, obesitas en schoolprestaties. Laat onze topsporters tegen betaling voorlichting en clinics geven op de scholen en laat hen een voorbeeld zijn dat je met gezond leven, talent en een hoop doorzettingsvermogen ver kan reiken in deze maatschappij.

Principekwestie schaadt Nederlands wielerimago

Tom Dumoulin is Wielrenner van het Jaar. Tot voor de Ronde van Spanje wisten de wielervolgers dat hij een topper was in het tijdrijden en ook af en toe leuk mee te doen in wat etappekoersen die een ruime week lang waren, maar in deze Ronde heeft hij zich een uitstekend ronderenner getoond. Hij hoefde de absolute top in het hooggebergte pas op het laatst te laten gaan en won zelfs nog een dijk van een bergetappe, waardoor hij uiteindelijk zesde werd. Onlangs werd bekend, dat de Tour in 2017 gaat starten in Dusseldorf, wat niet ver van de Nederlandse grens af ligt. Heel Limburg verheugt zich op een passage door de provincie en Dumoulin zou het liefst zien, dat er ook een tijdrit tussen Valkenburg en Maastricht zou worden gehouden met een aankomst op het Vrijthof. Maar om dat te bereiken zal er eerst nog een groot probleem opgelost moeten worden en over dat probleem wil Dumoulin - als ambassadeur van Limburg - gaan bemiddelen. Dit jaar was de Tour de France drie dagen in Nederland en daarover is het probleem tussen de Koninklijke Nederlandse Wieler Unie (KNWU) en de Amaury Sport Organisation (ASO, de organisator van de Tour de France) ontstaan. Het gaat over een basisafdracht van ongeveer 140.000 euro. De basisafdracht is een bedrag dat iedere organisator van een wedstrijd in Nederland dient te betalen aan de KNWU en hangt af van de omvang van het evenement. Met de inkomsten van die afdracht wordt de breedtesport bevorderd door het kunnen organiseren van wedstrijden die niet door sponsors worden betaald. Nadat de nota van 140.000 euro naar de lokale organisatie in Utrecht werd gestuurd, kaatste die de bal terug naar de ASO. Utrecht faciliteerde en de ASO organiseerde.

Wielerpeloton Tour de France 2015

De ASO vraagt zich echter af waar dat bedrag vandaan komt, omdat zij dit soort afdrachten nog nooit in een ander land heeft hoeven te betalen, er geen echte motivatie voor is gegeven en het bedrag hoog is. Zij weigerden eerst te betalen, maar daarna krabbelden ze gedeeltelijk terug en zeiden ze een gedeelte te willen betalen. Nu ligt de zaak bij de arbitragecommissie van de internationale wielerbond UCI en heeft de ASO bij monde van directeur Prudhomme gezegd, dat Nederland mogelijk wordt vermeden in de komende Tour de Frances. De KNWU heeft in het verleden ook een bedrag proberen te innen. In 2010 kwam het geschil niet verder dan de lokale organisatie in Rotterdam, toen ze 50.000 euro vroegen. Schoorvoetend nam de KNWU toen genoegen met een bedrag van 25.000 euro en namen ze hun verlies. Waarom kon dat nu dan ook niet zo geregeld worden? Ook in het buitenland vragen ze beduidend minder of niets. Bovendien lijkt er ook nog een geschil te gaan ontstaan tussen de KNWU en de organisatie van de Ronde van Italië in mei 2016. De KNWU zegt dat er al harde afspraken zijn gemaakt over een bedrag van 138.000 euro, maar de lokale organisatie in Apeldoorn ontkent dat in alle toonaarden en de organisator van de Ronde van Italië zegt dat het in alle landen geregeld wordt tussen de lokale organisatie en de nationale bond. En tenslotte lijkt de UCI het niet belangrijk te vinden. De uitspraak over het geschil KNWU - ASO zou al in november moeten zijn geweest, maar hij is er nog steeds niet. Van alle kanten lijkt de situatie van nu op een principekwestie - regels zijn regels en de ASO betaalt maar wat we vragen -, die het imago van Nederland als organiserend wielerland zwaar omlaag haalt. Dumoulin lijkt in ieder geval nu een onmogelijke taak op zich te nemen, om zich tussen de principiële KNWU en de ASO, die verreweg de meeste grote wielerwedstrijden organiseert en lijnrecht tegenover de KNWU staat te plaatsen. Als het bemiddelen van hem niet lukt en de arbitragecommissie niet tot een voor beiden bevredigende oplossing komt, dan zijn de Grote Rondes de komende jaren voor Nederlanders alleen nog op de televisie te bekijken en dat is een hele hoge prijs voor een principekwestie.