Afgelopen weekend bij de UK Open was Michael van Gerwen weer de beste. Het toernooi wordt ook wel de FA Cup of Darts genoemd, omdat na elke afgelopen ronde wordt geloot voor de ronde daarop. Geen enkele darter weet dus tegen wie hij de volgende ronde gaat uitkomen voordat er is geloot. En dat is de extra spanning die er bij dit toernooi komt kijken. Van Gerwen won zijn wedstrijden tegen professionals allemaal gemakkelijk behalve tegen Phil Taylor, die na een 4-1 voorsprong via een achterstand met 8-5 uiteindelijk met 10-6 verloor van Van Gerwen. De finale tegen Peter Wright leverde echter net als vorig jaar geen spektakel op, want die werd dit keer alsof het allemaal niets was met 11-4 weggeblazen. Buiten de wedstrijden tegen profs, moest Van Gerwen ook nog tegen twee amateurs spelen en die maakten het hem nog het meest moeilijk. Tegen Rob Cross in de achtste finales moest er onder meer een negendarter en twee uitworpen van 170 aan te pas komen om met 9-5 te winnen en in de kwartfinale verloor Barry Lynn, die dit jaar de VVSB-er van het darts werd, slechts met 10-6. Dat kreeg verder dus alleen Phil Taylor voor elkaar. Van Gerwen lijkt dan ook een winstmachine aan het worden, want hij heeft dit seizoen slechts een wedstrijd verloren en zelfs in dat toernooi staat hij weer bovenaan, want het betrof de eerste wedstrijd van de Premier League Darts, die hij met 7-4 van James Wade verloor. Niet geheel toevallig hierbij is, dat de bijnaam van Wade al jaren "The Machine" is.
Het gehele seizoen lijkt op een wraakactie op zichzelf, omdat hij in het belangrijkste toernooi van het jaar, het PDC wereldkampioenschap, door Raymond van Barneveld in de achtste finale met 4-3 werd uitgeschakeld. In ieder geval is hij daarna nog sterker gaan spelen en geeft hij de gezamenlijke tegenstand heel weinig kansen meer. En als ze die kansen al wel krijgen, worden ze daar meestal erg zenuwachtig van. Zie de halve finale tegen Phil Taylor in de Masters, waarin zeven matchdarts aan Taylor niet besteed waren. Het is slechts een voorbeeld hoe tegenstanders al beginnen met een achterstand als ze tegen Van Gerwen moeten spelen. Hij wordt dan ook vergeleken met een machine waaruit de darts hoe dan ook op de juiste plaats terecht gaan komen. De nieuwe Taylor dus, die vroeger ook nooit genoeg kreeg van winnen en nu al vrij lang moet accepteren dat hij de nummer een van de wereld niet meer is en niet meer zal worden.
Michael van Gerwen
Taylor had in zijn tijd ook niet zoveel concurrentie als Van Gerwen nu heeft. Niet alleen doordat het aantal spelers dat aan de ranking meedoet aanzienlijk hoger is geworden, maar ook de top is nu ook veel breder. Zo is ook Adrian Lewis niet ver weg om Taylor uit de top drie te stoten en Gary Anderson, die de laatste twee jaren wereldkampioen wist te worden, is Taylor allang en breed voorbijgestreefd. U weet wel, die Anderson die dat toernooi won waarvoor Van Gerwen alles in zou willen ruilen en ook nog eens de Premier League won vorig jaar. Er zijn dus nog uitdagingen voor Van Gerwen. Maar Anderson zit nu in een veel mindere vorm dan toen en voor Van Gerwen is het te hopen dat hij zijn vorm het gehele seizoen doortrekt. Dan is hij niet alleen ruim de eerste van de wereld in verdiensten en toernooioverwinningen maar krijgt hij aan het einde van het jaar voor het eerst sinds drie jaar weer eens de titel van wereldkampioen. Hij zal nog veel moeten doen om Taylor van de recordlijsten af te halen, want die werd het zestien keer. Maar de honger naar overwinningen is bij Van Gerwen even groot dan die van Taylor en qua tijd heeft de 26-jarige ook nog wel even. Dat hij dat grote palmares dat Taylor had zal kunnen verbeteren, is dus zeker niet ondenkbeeldig. Met de huidige tijd in ogenschouw, kan er wel gesproken worden over het feit dat Van Gerwen een verbeterde versie wordt van Taylor als hij zijn huidige spelpeil weet vol te houden.
