Het Nederlands dameshandbalteam timmert al sinds 2005 heel aardig aan de weg. Toen werden zij onder technisch directeur Röttger vijfde op het WK. De huidige coach, Henk Groener, is sinds 2009 bondscoach en sindsdien is Nederland actief in bijna alle grote toernooien. In 2010 werd het team achtste, terwijl in de WK´s van 2011 en 2013 steeds de achtste finale werd gehaald. Die prestatie in 2013 betekende al een hele goede vanwege het rampjaar 2012. Op letterlijk een treffer werden de Olympische Spelen gemist (Spanje verloor van Kroatië met 23-22 om die beide landen door te laten gaan) en de organisatie van het WK Handbal 2012 werd door Nederland teruggegeven, omdat men de 1,2 miljoen Euro aan bijkomende verbouwingskosten niet bij elkaar kon krijgen. Nog een jaar later in 2014, werd Nederland zevende op het EK, de hoogste notering bij het EK ooit. Na in juni een play-off tegen Tsjechië te hebben gewonnen met 56-48 na twee wedstrijden, konden de dames zich dit keer gaan opmaken voor het WK in Denemarken. Overigens bleek tussendoor nogmaals dat handbal niet echt een sport is waarvoor de sponsors in de rij staan. Eigenlijk wilde coach Groener zijn team vanaf augustus tot de spelen in Rio een gedegen voorbereiding laten doen op het sportcentrum Papendal, maar de benodigde gelden daarvoor konden ook nu niet vrijgemaakt worden. Dit keer ging het om 1,6 miljoen Euro, die er niet kwam. Dat de Nederlandse dames met een goed gevoel naar Denemarken waren afgereisd, bleek ook uit de groepswedstrijden. Na vier ruime overwinningen en een gelijkspel tegen Zweden, werden ze eerste in de poule vanwege een beter doelsaldo. Toch was er nog een foutje tegen Cuba, dat de groep op 0 punten beëindigde. De kleur shirtjes was van beide teams exact gelijk en Nederland had de verkeerde kleur aan. Na in hesjes gestoken te zijn en later de goede kleur shirtjes gekregen te hebben, was de concentratie dusdanig aangetast dat het verschil drie minuten voor rust nog slechts drie treffers betrof. Uiteindelijk werd het in de tweede helft nog rechtgetrokken naar 45-23.
Dames handbal
Na in de achtste finale Servië ruim verslagen te hebben (36-20), was Frankrijk als absoluut topland aan de beurt. In 2013 ging de achtste finale op het WK nog verloren, maar dit keer werd er onder leiding van keepster Wester en sterspeelster Polman in de eerste helft een beslissend gaatje geslagen. De 15-12 bij rust bleek genoeg voor een historische 28-25 overwinning aan het eind. De halve finale werd tegen Polen gespeeld, een land waarin in de voorronde al overtuigend werd gewonnen. Deze keer leek het wat moeilijker te gaan, maar zonder echt in de problemen te komen werd er met 30-25 gewonnen. Het vertrouwen voorafgaand aan de finale was groot, maar een combinatie van onervarenheid, vermoeidheid en zenuwen zorgde ervoor dat de wedstrijd tegen absolute wereldmacht Noorwegen nooit echt spannend werd. Nadat de eerste helft met 20-9 werd afgesloten, kwam Nederland nog tot vijf punten terug, om uiteindelijk met 31-23 te verliezen. Een beetje jammer van het eind, maar dit is het beste toernooi in de handbalhistorie geworden. De tweede plaats heeft ook tot gevolg, dat de Olympische Spelen vrij dichtbij lijken. In een vrij makkelijke poule met Frankrijk, Japan en Tunesië moet Nederland bij de eerste twee komen om naar Rio te gaan. Als in deze poule zich het 2012-scenario zich voor gaat doen, moet er wel iets heel verkeerds gaan gebeuren. Afgelopen maandag zijn de dames weer in Nederland aangekomen onder luid gejuich van honderden fans. Misschien was daar ook de familie De Boer bij. Het gezin van Frank de Boer heeft in elk geval niet naar Ajax gekeken dit weekend, maar naar het handbal. Dat is nog wel de beste reclame die je als kleine sport kunt hebben. Hopelijk zet dit succes zo door, krijgen de dames wat meer geld van het N.O.C.-N.S.F. als potentiële medaillekandidaten en wordt er in de toekomst meer aandacht aan deze sport geschonken dan voor dit WK het geval was.
