Johan Cruijff was een groots voetballer, trainer, filantroop en orakel. Er zijn boeken verschenen met zijn gevleugelde uitspraken, die in mijn dagelijkse taalgebruik zijn blijven hangen. Ik vind echter dat hij zijn bekendheid verkeerd gebruikte als dat hem beter uitkwam. Ook miste hij door zakenreizen en privileges belangrijke trainingen en wedstrijden. Bij de vele conflicten die hij kreeg, dacht hij volgens mij te vaak dat degenen die niet voor hem waren tegen hem waren, waarbij de criticasters het veld meestal moesten ruimen. In 2011 vond ik het terecht dat de toenmalige Raad van Commissarissen van Ajax moest stoppen na een onsmakelijk machtsspel van alle andere leden tegen Cruijff. Ik vond het onterecht, dat in 1975 Jan van Beveren en Willy van der Kuylen hun interlandloopbaan vaarwel konden zeggen bij kritiek over Cruijff’s privileges.
Johan Cruijff, spelend voor aartsrivaal Feyenoord

In 1978 nam Cruijff afscheid van het voetbal om daarna weer te moeten gaan voetballen, omdat hij zijn vertrouwen aan een verkeerde zakenpartner gaf. In 1984 kwam het definitieve afscheid, nadat hij uit wraak van Ajax naar Feyenoord ging. Volgens mij een verkeerde reden, maar hij haalde bijna in zijn eentje de dubbel voor Feyenoord binnen. Als trainer van Ajax en Barcelona kwam Cruijff sterk terug en haalde hij de nodige prijzen. Zijn adviezen over het Nederlands Elftal leidden niet tot een bondscoachschap, waardoor het WK 1990 de mist in ging. Nadat Cruijff volgens mij terecht in zijn eer was aangetast omdat zijn plan met voeten werd getreden en voor de laatste keer bij Ajax vertrok, bleef hij in beeld als columnist bij de Telegraaf en directeur van zijn Foundation, waar hij jongeren en gehandicapten hielp om te sporten of een sportopleiding te volgen. Helaas verloor Cruijff vorige week de enige strijd die hij niet kon winnen. Voor mij zullen zijn goede kanten in de herinnering blijven, zonder dat zijn duistere zijde zal worden vergeten.
Benidorm, een achteraf cafeetje. Een bejaarde keyboardspeler vermaakt het zestigplus publiek. We schrijven het jaar 1973. Ik was elf jaar en net lid van de voetbalvereniging O.S.C. (nu Haagse Hout). Het voetbalvirus had me te pakken. Zelfs zo erg dat ik op ons vakantieadres mijn ouders zo gek kreeg om naar de Europa Cup I finale tussen Ajax en Juventus in een half openlucht cafeetje te gaan kijken. Het was het derde achtereenvolgende jaar dat Ajax met zijn supersterren Cruijff, Swart en Keizer in de finale van de Cup met de Grote Oren speelde én won. Na mijn eerste EC-finale was ik leip van het voetbalspelletje, maar vooral van Johan Cruijff. Toen ik als spelertje eenmaal doorhad dat ik nooit een speler als Cruijff zou gaan worden, ben ik mijn geluk gaan beproeven in het doel. Als Hagenees was het 'not done' om voor Ajax te zijn, maar ik was het wel. Alle grote namen als Aad Mansveld, Lex Schoenmaker, Aad Kila en Ton Thie ten spijt. Die spelers zaten ook in mijn hart. Maar Cruijff speelde bij Ajax. Veel zat ik niet in De Meer of het Olympisch Stadion, waar Cruijff door Ajax ten tonele werd gevoerd. Ik moest altijd zelf spelen op de Vlamenburg. Op een bedenkelijk niveau. Eigenlijk heb ik hem zelfs maar één keer in het Olympisch Stadion in actie gezien. Toen besefte ik me ook hoe groot Jopie was. Het was een Europa Cup duel tegen Celtic. Wanneer ik zelf nog wel eens als voetballer in een achteraf zaaltje in actie kom, draag ik ook steevast een Celtic shirt. Weet me ook nog te herinneren dat er een ring lager dan ik zat, drie Feyenoord vlaggen omhooggehouden werden Celtic fans. De Ajax supporters moesten er om lachen, want de Schotten zouden er toch uitvliegen.
Het rugnummer van Johan Cruijff

In het jaar 1982 was het. Een 1-1 gelijkspel was voldoende om de volgende ronde te bereiken. Bij de stand 1-1 (het eerste duel eindigde in een 2-2 gelijkspel, en was 1-1 voldoende voor plaatsing voor de volgende ronde) werd Cruijff in de 87e minuut vervangen. Het was de tijd van coach Aad de Mos, Piet Schrijvers, Wim Kieft, Soren Lerby, om maar een paar namen te noemen. Een minuut later ligt de bal achter Schrijvers in het doel. Cruijff ziet het vanaf de bank met afgrijzen aan, en ik vanaf de tribune. Een illusie armer, maar ik had Johan Cruijff wel in het echt zien schitteren. Een andere keer dat ik met Cruijff te maken kreeg, was de tijd dat ik bij de Stadsomroep Utrecht zat. Na de oefenwedstrijd tussen FC Utrecht en Barcelona, kon ik tijdens de persconferentie wat vragen aan hem stellen. Tot groot ongenoegen van het overige journaille vroeg ik hem niets over Barcelona, maar over FC Utrecht, want ik maakte een special over de Utrechtse profclub. Hem maakte het niet uit, want hij roemde Utrecht en haar spelers om het vertoonde spel. Drie minuten later zat ik in zak en as, want de geluidsman had niet goed opgelet toen zijn meters niet goed hadden uitgeslagen. Geen bewijs, maar ik ontlokte hem wel enkele volzinnen. Trots als drie pauwen was ik. Een seizoen was ik voor Feyenoord, u kan wel raden welk seizoen dat was. In Barcelona gaan er nu stemmen op om Nou Camp te vernoemen naar Johan Cruijff. Als Ajax dat niet doet, hoop ik echt dat PSV kampioen wordt en zal ik nooit meer een stap zetten in de ArenA. In Barcelona wel en in Amsterdam niet? Dat gaat er bij mij niet in. Op de donderdagavond ga ik voor de buis zitten, kijkend naar beelden van Cruijff. Genieten van zijn acties, treuren om zijn dood. Kijken hoe goed en hoe groot hij was. Genieten met een hoofdletter G. 'Elk nadeel heb z'n voordeel', nietwaar?
Johan Cruijff, wie kent hem niet. Bekend van zijn grootse voetbaldaden en van zijn bijzondere uitspraken.
Soms schijnt Formule 1 wel eens op voetbal te lijken. Waar sommige trainers In de eredivisie in een vroeg stadium beslissen om door te willen groeien door een andere uitdaging aan te gaan nemen, zei Max Verstappen in de winterstop te twijfelen over het feit of hij na dit seizoen nog wel voor Toro Rosso wilde blijven uitkomen. Het resultaat is hetzelfde gebleken: Prompt draait het even het niet meer zoals het zou moeten en leiden de veelbelovende trainingen en kwalificaties (even) niet meer tot het gewenste resultaat!
Het zal je ook maar gebeuren als Verstappen zijnde. Doordat er dit seizoen een betere motor tot hun beschikking staat, gaan de testen zowel bij hem als zijn teamgenoot Carlos Sainz schitterend. Beiden zijn daarin zo ongeveer de beste van de rest na Mercedes en Ferrari. Ook de kwalificaties in Melbourne verliepen zeer goed en dan gaat het op het beslissende moment fout door tactische fouten. Na een goed begin van de race begint het bij een verkeerde bandenkeuze nadat de race wegens een crash is stilgelegd en een foute pitstop nadat de race weer hervat was. Verstappen's team staat niet klaar nadat Sainz al heeft mogen stoppen en hij verliest zeven seconden, waarop hij zakt van plaats vier naar plaats twaalf. Het F-woord valt dan al regelmatig en Verstappen weet zich mentaal niet meer over die fout heen te zetten. Vooral niet als de deze keer langzamere, minder attente en de zich vaak verremmende teamgenoot Sainz verzuimt om hem later in de race alsnog door te laten, zodat Verstappen met zijn gedurfdere inhaalacties nog een paar coureurs zou kunnen inhalen om zo een hogere positie te kunnen halen. Verstappen probeert de zich verremmende Sainz nog wel in te halen, maar bij die poging botsten beiden zelfs nog bijna tegen elkaar en kwamen beiden dus bijna helemaal niet in de uitslag voor.
Max Verstappen

Uiteindelijk wordt Sainz slechts negende en Verstappen slechts tiende. Hij toonde echter na de race een menselijke, maar zeer onprofessionele houding. Verstappen uitte de frustraties over de gebeurtenissen in zijn team tijdens de race zeer nadrukkelijk en vergat daarbij zijn eigen optreden. Buiten het feit dat hij zijn grieven beter binnenskamers kon spuien, vergat Verstappen dat hij zich dusdanig door de gebeurtenissen tijdens de race uit het veld liet slaan, dat er van de getalenteerde durfal niets meer overbleef en hij daarom ook niets meer dan de tiende plaats kon afdwingen. Hopelijk leren zowel Verstappen als zijn team van deze race en gebeurt het zo niet meer. Fouten mogen gemaakt worden, maar bij herhaling wordt Verstappen's kans op hogerop te komen kleiner. Maar gelukkig lijkt de storm binnenskamers bij een briesje gebleven te zijn en is alles weer gericht op de race in Bahrein over anderhalve week. En nu als goede karaktertest proberen om na een goede kwalificatie wel een goed resultaat neer te zetten met een team waarbij de neuzen gewoon weer dezelfde kant op staan en de coureurs weer helemaal met hun gedachten bij de race zelf kunnen zijn. Dan zou het makkelijk weer tot het gewenste resultaat kunnen leiden, alsof er daar in Melbourne niets is gebeurd!
Afgelopen woensdag speelde PSV in Madrid een geweldige pot voetbal tegen het favoriete Atlético in de Champions League, die pas in de strafschoppenserie door PSV werd verloren.
Kijken jullie ook zo uit naar PSV – Ajax? Het spektakelstuk in de Lichtstad. De clash van de favorieten. PSV met een Cocu die vertelt nog lang niet klaar te zijn in Eindhoven. Een De Boer die denkt klaar te zijn in Amsterdam, maar dat zeker nog niet is. De koopgrage Eindhovenaren tegen de Amsterdamse opleiders. De titelhouder tegen de in 4-in-5 jaren gekroonde kampioen van de eredivisie. Het volwassen PSV tegen de Boer Babes. Wat zal het gaan worden rond half zeven op de zondagavond? Het AD roept haar lezers op een naam te verzinnen voor de onderlinge clash tussen de kampioenen van de laatste jaren. Er moet iets meer zijn alleen de ‘Klassieker’, denkt de bedenker van dit alles. Nos.nl neemt de beide spitsen, De Jong en Milik, onder de loepen, en komt tot de conclusie dat De Jong de gearriveerde man is met de meeste doelpunten, en Milik the coming man is die nog veel moet leren. Beide clubs lieten ieder twee punten schieten in een thuisduel tegen opponenten tegen wie dat niet vaak gebeurt. Zijn het de zenuwen? Is PSV aangeslagen dan wel vermoeid uit de strijd tegen Atletico Madrid gekomen?
De Kraker

Zal het gestuntel tegen N.E.C. funest blijken te zijn voor Ajax? Vragen en nog geen antwoorden. Die krijgen we pas aan het begin van de zondagavond. Maar welke antwoorden krijgen we. Bij winst van de Eindhovenaren lijkt er een Vorentscheidung te zijn. Bij een gelijkspel of winst voor de gasten is er nog niets beslist. Word je geen kampioen tegen de kleintjes? Zeker wel. Ook na PSV – Ajax is dat het geval. De onderlinge strijd van zondag gaat gepaard met veel emoties, maar of het echt beslissend is voor de titelstrijd valt te bezien, omdat beide clubs in een vorige speelronde te gemakkelijk punten verspeelden. Maar in de aanloop naar de Kraker staat het iedereen vrij om te dagdromen van het spectaculairste duel van het seizoen. Zijn het de boeren of de joden? Welk tactisch vernuft hebben Cocu en/of De Boer in hun koker zitten? Samen waren ze assistent-trainer onder bondscoach Bert van Marwijk, speelden vijf seizoen samen bij Barcelona en speelden ontelbaar vaak samen in Oranje. PSV – Ajax is de clash tussen de kampioenen van de jaren 2000-2010 met een enkele verdwaalde club die daartussen kwam fietsen. Een affiche om naar uit te zien. Zondag, 16.45 uur. Ik zit voor de buis, jullie ook?
Gisteren konden we met eigen ogen bewonderen hoe goed PSV het deed tegen Atlético Madrid en bijna herhaalde de geschiedenis zich. In 1988 geloofde ook bijna niemand dat PSV ook maar enige kans maakte tegen toen Real in Madrid. Helaas kwam het geluksrollertje er deze keer niet, maar was het een gericht schot dat via de keeper tegen de paal ging. Ondanks het feit dat PSV supergoed voetbalde en Atletico Madrid twee verlengingen en veertien penalty´s gelijkwaardig partij wist te bieden, betekenden de vijftiende en zestiende penalty toch de ondergang. Met zeer veel trots en een nog ongetwijfeld zuur opgeheven hoofd had PSV aangetoond dat er wel degelijk een Nederlandse ploeg is, die het georganiseerd verdedigen met gedoseerd aanvalsspel beheerst. Maar meer dan veel spanning, emoties en een schamel puntje bracht het niet op voor de UEFA-lijst waaruit bepaald wordt hoeveel clubs er aan het Europese seizoen mogen beginnen. En nog belangrijker, wanneer die clubs dan beginnen.
De punten op de UEFA-lijst bestaan voor Nederland uit het totaal aantal behaalde punten door Nederlandse clubs gedeeld door het aantal deelnemende Nederlandse clubs. De recentste vijf hieruit bepaalde gemiddeldes worden bij elkaar opgeteld en zo ontstaat een totaalgemiddelde over de laatste vijf seizoenen. Omdat het zes en vijf seizoenen geleden nog heel erg goed ging met de Nederlandse clubs, is er dit seizoen en volgend seizoen nog niets aan de hand voor Nederland. Maar na het seizoen 2016/2017 gloort er een groot probleem. Omdat de resultaten van dan zes jaar geleden wegvallen, zakt Nederland ineens vier plaatsen op de ranglijst en staan ze aan het begin van volgend seizoen veertiende. Voor het aantal van vijf deelnemers zal dat nog geen gevolgen hebben, maar de rechtstreekse plekken voor de kampioen bij de Champions League en de bekerwinnaar bij de Europa League zijn dan wel verleden tijd, als Nederland aan het eind van het volgende Europese seizoen niet naar de twaalfde plaats gestegen is. Vanaf plek zestien van de UEFA-lijst gaat er echter ook een club minder naar de Europese toernooien. Dan zijn het er dus nog maar vier in plaats van vijf en dan heeft Nederland het laagst mogelijk aantal deelnemers. Dat staat bij slechte prestaties volgend seizoen overigens sneller te gebeuren dan iedereen denkt, want bij verlies van de resultaten van vijf jaar geleden, staat zelfs de nummer zestien al redelijk in de nek van Nederland te hijgen. Bij Kroatië, dat nu nog zeventiende staat, gaan er maar liefst tien punten minder af dan bij Nederland, waardoor dat verschil zakt van bijna twaalf naar bijna twee punten. Ga er maar aan staan!
Atlético Madrid - PSV

Gezien de conditie van het Nederlandse voetbal in de huidige tijd zal het een groot wonder zijn als de clubs volgend jaar meer dan het dubbele aantal punten van dit seizoen halen. Een kleine verlichting kan al wel plaats vinden en daarvoor moeten we in de Eredivisie maar eens een bepaalde periode smerig gaan spelen als Nederland nog in de top drie van het Fair-Play klassement van de UEFA staat. Vorig seizoen mocht Go Ahead Eagles meedoen in de eerste voorronde. Leuk dat ze dat mochten en als voetballiefhebber kan ik het ook zeer waarderen, maar zij haalden slechts een gelijkspel en tot de groepsfases worden de punten nog gehalveerd. Met een half puntje erbij leverde dat voor de lijst extra verlies op. Maar Vitesse deed het via de play-offs nog slechter. Met twee nederlagen heb je nul punten! Groningen behaalde als bekerwinnaar ook slechts twee hele punten in de groepsfase. De uiteindelijk behaalde 34,5 punten moeten nu wel gedeeld worden door zes deelnemende clubs in plaats van vijf en dat scheelt dan weer ruim een punt. Een druppel op een gloeiende plaat, maar als voetballand in nood kun je elk puntje goed gebruiken en slechts drie clubs haalden bijna alle punten binnen. Volgend seizoen zouden alle Nederlandse clubs dus minstens die groepsfases moeten halen en ook daarin het liefst wagonladingen punten. Met PSV als kampioen en vier extra bonuspunten in de Champions League zie ik dat nog wel gebeuren als ze dit niveau weten door te trekken. Hopelijk haalt Ajax de groepsfase van de Champions League nu een keer wel, hebben ze die vier extra bonuspunten zonder te spelen en dan lijkt de rest voor hen mooi meegenomen. Feyenoord wordt hopelijk bekerwinnaar, zodat zij rechtstreeks in de groepsfase van de Europa League zitten. Behalve die drie is alleen nog AZ een puntenpakker gebleken, maar de laatste deelnames willen de prestaties nog wel eens wisselen. Maar volgend seizoen zouden ze het dan weer juist goed moeten kunnen doen, als ze de groepsfase halen. Als de rest van de clubs nog wat meepikken is het mooi meegenomen, maar veel verwacht ik gezien de laatste seizoenen daar niet van. Dus voetballiefhebbers, de spanning zit er volgend seizoen al vanaf het begin van het seizoen in wat betreft de vraag of Nederland genoeg punten haalt om subtopper te blijven met vijf deelnemers of tot de grijze middenmoot gaat terugvallen met het laagst mogelijke aantal van vier deelnemers.
En eindelijk was hij er weer. Na een half jaar niet meer in Den Haag te zijn geweest, werd hij vanochtend geknuffeld door Jan-Willem Wigt, de man die hem zo verketterde. Wang was de boosdoener, de Chinese onrustzaaier en vooral de man die zijn afspraken niet na kwam. Maar Wang zag vanuit China dat zijn horigen zich tegen hem keerden en zelfs zijn beslissingen in twijfel trokken en belachelijk maakten. De Chinese geldkraan ging of bleef dicht. Het is maar hoe je het bekijkt. Een lening bij de bank zorgde ervoor dat spelerssalarissen konden worden betaald en de club weer in een veilige KNVB-categorie werd geplaatst. Wat is het toch in Den Haag? De club wordt overspoeld door rampspoed, teleurstellingen en de meest doldwaze randfiguren die denken dat ze van voetbal verstand hebben. Eindelijk was hij er dan. Hij ging rond de tafel met ADO Den Haag en de gemeente Den Haag. Hoe gaat zo’n gesprek? Wigt die zegt dat hij blij is dat Wang er is en de verwensingen richting Wang verkeerd zijn geïnterpreteerd (en tegelijk denkend: hoe moet ik die man paaien om wat miljoenen uit zijn zak te lullen?). Wang die ziet wie zijn tafelgenoten zijn en denkt: wanneer gaan jullie eens luisteren naar de grote Chinese baas, en zegt: ‘We moeten het verleden vergeten en wat meer communiceren op een volwassen manier.’ ‘Communiceren’ denkt Wigt. ‘Was jij niet degene die nooit de telefoon opnam?’
Hui Wang

Een zuchtende Wang denkt: ‘Ik ben de baas en de baas in China is de baas en niet iemand die jullie een paar duizend kilometer verderop in de maling kan nemen’, maar zegt: ‘We moeten leren van het verleden en denken aan de toekomst’. Kopje thee erbij, en allemaal lachen. Maar wat is het nu stil rond het Kyocera Stadion. Wat is er besloten? Heeft Wang die miljoenen bij zich, want toezeggingen, daar geloven de Hagenezen niet meer in. Staan die journalisten allemaal voor Piet Snot te wachten op een persconferentie van Wang? Worden ze met een kluit in het riet gestuurd door perschef Ronald van der Geer met de mededeling dat het hier een interne kwestie betreft en zij, wanneer de tijd rijp is, met een perscommuniqué naar buiten komen. Komt het nog goed in Den Haag? Is het betaalde voetbal gered in de stad waar ooit Aad Mansveld en Lex Schoenmaker Haagse helden waren? Wanneer weten we meer? Alle binnenbrandjes zullen morgen zijn gesust. Gesprekken volgen om nog meer plooien glad te strijken, maar ‘die Chinees’ zal nooit meer de ‘verlosser’ zijn die hij bij binnenkomst dacht te zijn. Slikken of stikken? Den Haag is Den Haag niet meer. ADO is Chinees en zal nooit meer Haags worden. Heeft het standbeeld van Aad nog een vliegende tackle overwogen toen Wang zich liet zien? Wilde Sexy Lexie de grote baas niet liever eens goed de waarheid vertellen? Natuurlijk, maar nu even niet.
Afgelopen weekend bij de UK Open was Michael van Gerwen weer de beste. Het toernooi wordt ook wel de FA Cup of Darts genoemd, omdat na elke afgelopen ronde wordt geloot voor de ronde daarop. Geen enkele darter weet dus tegen wie hij de volgende ronde gaat uitkomen voordat er is geloot. En dat is de extra spanning die er bij dit toernooi komt kijken. Van Gerwen won zijn wedstrijden tegen professionals allemaal gemakkelijk behalve tegen Phil Taylor, die na een 4-1 voorsprong via een achterstand met 8-5 uiteindelijk met 10-6 verloor van Van Gerwen. De finale tegen Peter Wright leverde echter net als vorig jaar geen spektakel op, want die werd dit keer alsof het allemaal niets was met 11-4 weggeblazen. Buiten de wedstrijden tegen profs, moest Van Gerwen ook nog tegen twee amateurs spelen en die maakten het hem nog het meest moeilijk. Tegen Rob Cross in de achtste finales moest er onder meer een negendarter en twee uitworpen van 170 aan te pas komen om met 9-5 te winnen en in de kwartfinale verloor Barry Lynn, die dit jaar de VVSB-er van het darts werd, slechts met 10-6. Dat kreeg verder dus alleen Phil Taylor voor elkaar. Van Gerwen lijkt dan ook een winstmachine aan het worden, want hij heeft dit seizoen slechts een wedstrijd verloren en zelfs in dat toernooi staat hij weer bovenaan, want het betrof de eerste wedstrijd van de Premier League Darts, die hij met 7-4 van James Wade verloor. Niet geheel toevallig hierbij is, dat de bijnaam van Wade al jaren "The Machine" is.
Het gehele seizoen lijkt op een wraakactie op zichzelf, omdat hij in het belangrijkste toernooi van het jaar, het PDC wereldkampioenschap, door Raymond van Barneveld in de achtste finale met 4-3 werd uitgeschakeld. In ieder geval is hij daarna nog sterker gaan spelen en geeft hij de gezamenlijke tegenstand heel weinig kansen meer. En als ze die kansen al wel krijgen, worden ze daar meestal erg zenuwachtig van. Zie de halve finale tegen Phil Taylor in de Masters, waarin zeven matchdarts aan Taylor niet besteed waren. Het is slechts een voorbeeld hoe tegenstanders al beginnen met een achterstand als ze tegen Van Gerwen moeten spelen. Hij wordt dan ook vergeleken met een machine waaruit de darts hoe dan ook op de juiste plaats terecht gaan komen. De nieuwe Taylor dus, die vroeger ook nooit genoeg kreeg van winnen en nu al vrij lang moet accepteren dat hij de nummer een van de wereld niet meer is en niet meer zal worden.
Michael van Gerwen
![]()
Taylor had in zijn tijd ook niet zoveel concurrentie als Van Gerwen nu heeft. Niet alleen doordat het aantal spelers dat aan de ranking meedoet aanzienlijk hoger is geworden, maar ook de top is nu ook veel breder. Zo is ook Adrian Lewis niet ver weg om Taylor uit de top drie te stoten en Gary Anderson, die de laatste twee jaren wereldkampioen wist te worden, is Taylor allang en breed voorbijgestreefd. U weet wel, die Anderson die dat toernooi won waarvoor Van Gerwen alles in zou willen ruilen en ook nog eens de Premier League won vorig jaar. Er zijn dus nog uitdagingen voor Van Gerwen. Maar Anderson zit nu in een veel mindere vorm dan toen en voor Van Gerwen is het te hopen dat hij zijn vorm het gehele seizoen doortrekt. Dan is hij niet alleen ruim de eerste van de wereld in verdiensten en toernooioverwinningen maar krijgt hij aan het einde van het jaar voor het eerst sinds drie jaar weer eens de titel van wereldkampioen. Hij zal nog veel moeten doen om Taylor van de recordlijsten af te halen, want die werd het zestien keer. Maar de honger naar overwinningen is bij Van Gerwen even groot dan die van Taylor en qua tijd heeft de 26-jarige ook nog wel even. Dat hij dat grote palmares dat Taylor had zal kunnen verbeteren, is dus zeker niet ondenkbeeldig. Met de huidige tijd in ogenschouw, kan er wel gesproken worden over het feit dat Van Gerwen een verbeterde versie wordt van Taylor als hij zijn huidige spelpeil weet vol te houden.
Het is maar heel erg de vraag of FC Twente het seizoen kan afmaken. De Tukkers werden in het seizoen 2009/2010 landskampioen en doorbraken net als het daaraan voorafgaande seizoen AZ dat deed, de macht van de traditionele drie. De weg naar meer succes leek geplaveid. Hoe anders is het gelopen. Waren het de megalomane plannen van eigenaar Munsterman die de ondergang inleidden? Of waren het zijn opvolgers die er een financiële puinhoop van maakten. FC Twente is een instituut in het betaalde voetbal. Slechts één maal degradeerde de club uit Enschede, maar wist het daaropvolgende seizoen de promotie weer te behalen. De successen waren legio. Driemaal werd de KNVB-beker gewonnen. Daarnaast was FC Twente vier maal de verliezer van de bekerfinale. In 2010 en 2011 won FC Twente de Johan Cruijff Schaal door tweemaal Ajax in eigen huis te verslaan. Naast het landskampioenschap in 2010 was het behalen van de UEFA Cup finale in 1975 het grootste succes. Nadat Juventus in de halve finale was verslagen verloor het in een dubbele ontmoeting van Borussia Moenchengladbach. Die successen zijn nu aan het verbleken. Het schaamrood staat de Enschedese supporters op de kaken. Financiële missers en dubieuze transfers lijken de club fataal te gaan worden. KNVB-directeur Bert van Oostveen zei dat er een wonder moest gebeuren om FC Twente te redden.
FC Twente landskampioen 2010

Het lijk lag al voor de kist en de begrafenisondernemer was al besteld. Wanneer FC Twente dit seizoen failliet gaat is Ajax spekkoper want het speelde een keer gelijk tegen de Tukkers, terwijl PSV tweemaal won. Het zou de titelrace weer op zijn kop zetten. Maar toch hoop ik dat FC Twente blijft bestaan. Een club die altijd op mijn sympathie kon rekenen. Spelers als Epi Drost, Manuel Sanchez Torres, Youri Mulder en Hakim Ziyech. Even sprinten door de verschillende generaties geweldige voetballers die FC Twente heeft voortgebracht. Het einde van betaald voetbal lijkt nabij. Ware het niet dat vrijdagochtend een bericht verscheen dat oud-voorzitters Joop Munsterman en Aldo van der Laan in principe bereid zijn om opnieuw mee te werken aan schuldsanering. Maar het schijnt dat FC Twente nog geen contact heeft opgenomen met beide heren. Munsterman en Van der Laan zijn met een totaal aan openstaande posten van bijna acht miljoen de grootste schuldeisers. Het is bijzonder dat Munsterman en Van der Laan, die voor een groot deel verantwoordelijk waren voor de financiële puinhoop, nu de reddingsboei gooien in de richting van het zwalkende FC Twente. Woensdag stapte de gehele Twente-leiding op waardoor de Tukkers in een vacuum lijken te komen. Ik hoop van ganser harte dat de Tukkers de reddingsboei in samenspraak met KNVB en de gemeente Enschede aanvaarden zodat FC Twente verder kan voort blijven bestaan. Want FC Twente is een instituut in de eredivisie en moet dat ook blijven.
Aan de ene kant is het zonde en aan de andere kant zou het onderhand wel eens tijd worden, dat de club wordt opgedoekt. Het is zonde, omdat Fortuna Sittard een belangrijke club is in de historie van het voetbal. Het betaald voetbal is namelijk met Fortuna '54 in Geleen met Egidius Joosten aan het roer begonnen. Na de fusie met Sittardia is Fortuna Sittard in 1968 ontstaan. Aan de andere kant heeft de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond (KNVB) met andere clubs veel minder geduld gehad. Fortuna Sittard heeft sinds de laatste degradatie in 2002 al vier keer met een laatste reddingsactie te maken gehad. De zijden draad is in 2002, 2005 en 2009 dus al verschillende keren net niet geknapt en hopelijk gaat dat de traditierijke club niet de kop kosten als de licentiecommissie van de KNVB op 3 maart de ingediende papieren gaat bekijken.
Na de intrede van het betaald voetbal werd door Fortuna'54 in 1957 en 1964 de KNVB-beker gewonnen. Fortuna Sittard werd in 1984 en 1999 verliezend bekerfinalist. In 1985 mocht Fortuna Sittard Europa in en hield het zes wedstrijden vol. Na overwinningen op KB Kopenhagen en Wisla Krakow was na de overwintering de latere winnaar Everton twee keer te sterk. Maar die glorietijd ligt dus ver achter hen. In 2009 zou het doek al gevallen moeten zijn, want de licentie was al ingetrokken door de KNVB, omdat er nog maar liefst 200 Euro op de lopende Fortuna-rekening stond. Zie daarmee maar eens je betalingen mee te doen als voetbalclub. Fortuna ging naar de burgerrechter om dit besluit aan te vechten en het lukte nog ook.
Fortuna Sittard

Na sportief zeer slechte resultaten in het rechterrijtje kwamen er twee aanvaardbare seizoenen, waarbij de club zevende en achtste werd, werden ze vorig seizoen voorlaatste en is het sportieve succes nu weer erg ver te zoeken met een voorlopige zeventiende plaats. Erg veel perspectief lijkt er sportief dus niet te zijn. Financieel ook niet trouwens. De huidige investeerders zijn het niet met elkaar eens en schijnen al ruziënd te weinig te betalen. Een van de belangrijkste mensen van de reddingsactie bleek niet van onberispelijk gedrag te zijn en toen dat bekend werd bij Fortuna, hebben ze hem terecht buitenspel gezet en de hulp van Nol Hendriks kwam er niet, omdat hij een garantstelling wilde voor het bedrag wat hij Fortuna zou lenen. Die garantstelling zou dan wel van de vechtende investeerders of zeer afwachtende anderen aan de zijlijn moeten komen, want die kwam niet. Hendriks zou toch vanuit het verleden moeten weten dat je zo'n garantstelling van een ander bijna nooit zal krijgen en zeker niet bij economische tegenwind bij een club die al jaren financieel onstabiel is. Of is het toch een gevalletje van als ik het uiteindelijk niet doe, doet een ander het misschien wel en komt het dan wel ineens goed? Dat zal waarschijnlijk wel nooit bekend worden, maar het eind van het liedje is dat directeur Joppe Sangen naar de KNVB moest met papieren waar acht ton op stond, terwijl het er minstens negen hadden moeten zijn. Maar zeker is dat als het op 3 maart te laat is, dat Fortuna Sittard een historisch dieptepunt heeft. Voor het eerst zal er in 62 jaar geen betaald voetbal meer in Sittard en omstreken zijn. Dan was het misschien toch beter geweest als in 2009 de voorgestelde fusie tussen Roda JC en Fortuna Sittard tot Sporting Limburg er wel was gekomen. Of wordt het positief, mogen ze het eigen overlevingsrecord nog wat scherper weten te stellen naar vijf geslaagde pogingen? En zal er in Sittard dan eindelijk een verstandig beleid gevoerd gaan worden zodat er op die manier geen zesde poging hoeft te komen? Hoe je het wendt of keert, Fortuna Sittard gaat op voor de volgende Houdini-act en iedereen wacht mee op de spannende uitslag ervan.
![]() |
Hier kan uw advertentie met hyperlink staan! 1 maand = 50 euro 3 maanden = 140 euro 6 maanden = 250 euro 12 maanden = 450 euro |
Hier kan uw advertentie met hyperlink staan! 1 maand = 50 euro 3 maanden = 140 euro 6 maanden = 250 euro 12 maanden = 450 euro |
| Hier kan uw advertentie met hyperlink staan! 1 maand = 50 euro 3 maanden = 140 euro 6 maanden = 250 euro 12 maanden = 450 euro |
Hier kan uw advertentie met hyperlink staan! 1 maand = 50 euro 3 maanden = 140 euro 6 maanden = 250 euro 12 maanden = 450 euro |
![]() |